Burn-in, bir ses kablosunun belirli bir kullanım süresinden sonra ses karakterinin değiştiği ve iyileştiği süreci ifade eder. Teoriye göre, kablodan geçen elektrik akımı, kablonun içindeki iletken malzemenin yapısını ve moleküler düzenini zamanla değiştirir. Bu değişim, sinyalin daha temiz ve daha doğal bir şekilde iletilmesine yardımcı olur. Ses kablolarının iletken kısmı, genellikle dielektrik bir yalıtkan malzeme ile kaplıdır (örneğin, PVC, Teflon veya polietilen). Bu malzeme, elektrik akımı geçtiğinde bir miktar elektrik yükü depolar. Burn-in sürecinde, bu yalıtkan malzeme elektrik alanına alışır ve yük depolama kapasitesi optimize olur yada minimuma iner. Bu da sinyalin daha az kayıpla ve parazitsiz bir şekilde iletilmesini sağlar. Bir diğer unsur ise, bir kablodan elektrik akımı geçtiğinde, bakır veya gümüş gibi iletkenlerin içinde elektronlar hareket eder. İlk kullanımda, bu elektronlar malzemenin içindeki düzensiz atom yapılarına çarparak mikro seviyede bir direnç oluşturabilir. Zamanla, sürekli akım geçişi malzemenin atomik düzenini stabilize eder ve elektron akışının daha pürüzsüz bir şekilde gerçekleşmesine yardımcı olur. Aynı zamanda elektrik akımı, kablonun içindeki iletkenin hafifçe ısınmasına neden olur. Zamanla, bu ısınma ve soğuma döngüleri, malzemenin moleküler yapısını stabilize eder. Özellikle gümüş kaplamalı bakır kablolarda bu etki daha belirgindir. Moleküler yapı daha düzenli hale geldikçe, sinyal kaybı azalır ve sesin berraklığı artar.

Burn-in süresi, kablonun malzemesine ve türüne bağlı olarak değişir, ancak genellikle 50-300 saat arasında tamamlanır. Hi-fi kablolarda burn-in (yanma) süreci, kablodan geçen elektrik akımının iletken malzemenin moleküler yapısını stabilize ettiği ve böylece ses sinyalinin daha temiz, detaylı ve doğal iletilmesini sağladığı bir süreçtir. Bu süreçte, elektronların hareketi, dielektrik malzemenin uyumu ve manyetik alanın etkisi önemli rol oynar.